Bülbül Köşkü…
Hatırladığım bir küçücük meyhane,
Üç beş masa, her biri, birbirinin kavgasına da sevdasına da ortak.
Bir masa ki, sadece bizim.
Dün gibi aklımda Selim Amca'nın muzip bakışı, o tok sesi:
“Bu masaya her kimdir oturan, bilsin ki burası Gönül Köşkü!”
Bülbül Köşkü…
Bir yer düşün her şeyin başladığı; ama bitişi muamma…
Bir yer düşün yıkıcı; ama pişmanlığın zerresi yok…
Yıllar sonra kapısındayım,
Sadece birkaç saniye için zaman durmuş, her şey kaldığı
yerden devam edecek gibi…
Bir ışıltı gibi geçti gülüşün, kendime geldim.
Şimdi karşımda görsem seni ne hissederim, ne yaparım?
Bilmiyorum.
Tuttuğum yastan bir gözyaşı kalmış mıydı?
Bilmiyorum…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder